Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Συρία προετοιμάζεται για ειρήνη μέσω Η.Ε.


Προς μια ειρηνευτική λύση υπό την αιγίδα των Ηνωμένων εθνών φαίνεται να κατευθύνεται ο Πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ-Ασαντ δεδομένης της Ρωσικής στήριξης και της υποχώρησης της σκληρής γραμμής της Δύσης εναντίον του καθεστώτος του. Οι αποφάσεις της περασμένης εβδομάδας στα Ηνωμένα Έθνη αναφορικά με την σταθεροποίηση της κατάστασης στη Συρια εγκρίθηκαν από τη συριακή κυβέρνηση. Το σχέδιο των Ή.Ε περιλαμβάνει έκκληση για ανακωχή, συνομιλίες της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση και ένα αυστηρο χρονοδιάγραμμα δύο ετών για τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης και στη συνέχεια διενέργεια εκλογών. Εκπρόσωπος τη συριακής κυβέρνησης αναφέρει ότι η αυξανόμενη απειλή του Ισλαμικού Κράτους έχει μαλακώσει αρκετά τη στάση της Δύσης προς το καθεστώς Άσαντ. Παρά τις αρχικές πιέσεις για παραίτηση του στη βάση κάθε ειρηνευτικής λύσης, στη Δαμασκό διαφαίνεται μια αισιοδοξία βασισμένη κυρίως στη ρωσική στήριξη. Οι ΗΠΑ παρα τις τουρκικές πιέσεις φαίνονται να κρατούν ουδέτερη πλεον στάση προς το καθεστώς της Συρίας όπως και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η συμμαχια της Συριας με το Ιραν και τη Ρωσία δείχνει να κερδίζει  έδαφος ενώ ή Τουρκία να απομονώνεται. Αξιωματούχος των Ή.Ε ανέφερε ότι οι ειρηνευτικές διαδικασίες σχεδιάζονται σε διάστημα περίπου του ενός μήνα στη Γενεύη.
Χαραλαμποπούλου Αγγελική

http://www.kans.gr/ 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η πτώση της αυτοκρατορίας του πετρελαίου

της Αγγελικής Χαραλαμποπούλου, Κέντρο Ανατολικών Σπουδών Από το δεύτερο μισό του 2015 η βιομηχανία του μαύρου χρυσού έχει αρχίσει να δοκιμάζει τις αντοχές της. Η πτώση των τιμών του αργού στα χαμηλότερα επίπεδα της δεκαετίας έχει ωθήσει το ένα τρίτο των εταιρειών παραγωγής πετρελαίου στα πρόθυρα χρεοκοπίας σύμφωνα με μελέτη της λογιστικής και συμβουλευτικής εταιρείας Deloitte. Η διαρκώς αυξανόμενη προσφορά επιδεινώνει τη κατάσταση με μόνες «ανάσες» για τη βιομηχανία απροσδόκητα γεγονότα όπως η πυρκαγιά στο Καναδά και οι απεργίες στο Κουβέιτ. Στο μεταξύ, η συνεννόηση μεταξύ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών για έλεγχο των τιμών φαίνεται ανέφικτη, με αποτέλεσμα η κάθε ηγεσία να χαράσσει τη δική της πολιτική.